به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، زمانی که کودک شما به دنیا می‌آید، احتمالاً در یک بسته کوچک و مرتب بسته شده و تنها سر کوچولوی مبهمش بیرون آمده است. دلیلش این است که پرستاران یکی از راز‌های یک نوزاد شاد و آرام را «قنداق کردن» می‌دانند. قنداق کردن یک روش قدیمی برای پیچیدن نوزادان در یک پتو یا پارچه نازک است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قندان کردن کمک می‌کند که نخود شیرین شما آرام بماند و راحت‌تر بخوابد. فواید قندان کردن نوزاد قنداق به کودک شما کمک می‌کند تا زمانی که خود را با زندگی خارج از رحم سازگار می‌کند احساس امنیت کند. قنداق کردن به او کمک می‌کند تا دست‌ها و پاهایش را تکان ندهد، که می‌تواند رفلکس او را تحریک کند و به طور بالقوه باعث بیدار شدن او شود. قنداق کودک شما را دنج و گرم نگه می‌دارد. به طور خلاصه، دلایل خوبی برای امتحان این روش قدیمی وجود دارد. اما فهمیدن اینکه چگونه این کار را خودتان انجام دهید می‌تواند کمی ترسناک باشد (مخصوصاً زمانی که احساس تیرگی می‌کنید). در اینجا یک راهنمای گام به گام برای نحوه قنداق کردن نوزاد مانند یک حرفه ای، کلید‌های پایبندی به تکنیک‌های قنداق کردن ایمن و زمان توقف آن آمده است. نحوه قنداق کردن مرحله به مرحله‌ی نوزاد مهارت قنداق کردن
ممکن است کمی دلهره آور به نظر برسد، اما بستن کودک تنها چند مرحله طول می‌کشد. در اینجا نحوه قنداق کردن با یک پتو، از جمله نحوه قنداق کردن نوزاد با بازو‌های بیرون آورده شده است (اگر این چیزی است که کودک شما ترجیح می‌دهد!) مرحله ۱: یک سطح صاف پیدا کنید پتوی قنداق کودک خود را به شکل الماس پهن کنید و یک گوشه آن به سمت بالا روی یک سطح صاف (مانند وسط تخت) باشد. گوشه بالایی را حدود ۶ اینچ به سمت پایین تا کنید. مرحله ۲: کودک خود را رو به بالا روی پتو قرار دهید سر او باید بالای لبه تا شده پتو قرار گیرد و بدنش باید مستقیماً به سمت پایین به سمت گوشه پایین کشیده شود. مرحله ۳: دست چپ کودک خود را صاف کنید سپس سمت چپ پتو را بردارید و آن را روی بازوی چپ و سینه او بپیچید. پتو را زیر بازوی راست و پشت او بچسبانید. در این مرحله دست چپ کودک شما پوشیده می‌شود، اما بازوی راست او آزاد خواهد بود. مرحله ۴: پایین پتو را بالا بیاورید گوشه پایین پتو را روی بدن کودک خود تا کنید و آن را زیر اولین چین، زیر چانه او قرار دهید. بازوی راست کودکتان را صاف کنید و سمت راست پتو را روی بدن کودکتان بکشید و زیر پهلوی چپ او بگذارید. مرحله ۵: پتو را محکم کنید پایین پتو را به آرامی بچرخانید و آن را زیر نوزاد خود قرار دهید. چند نکته مهم که باید در نظر داشته باشید: قنداق باید
محکم باشد، اما نه خیلی سفت. شما باید بتوانید دو تا سه انگشت خود را بین قفسه سینه و پتو قرار دهید و پتو باید دور باسن او شل باشد تا بتواند آزادانه پاهایش را حرکت دهد. اگر به نظر می‌رسد کودک شما ترجیح می‌دهد بازوهایش آزاد باشد، خوب است که یک یا هر دو بازو را بیرون از قنداق بگذارید. اگر نمی‌توانید قنداق مناسبی درست کنید، کمی استراحت کنید و قبل از تلاش مجدد، چند دقیقه به کودک خود فرصت دهید تا شکمش را بیرون بیاورد و استراحتی کند؛ اما اگر به نظر می‌رسد که کودک شما همیشه سعی می‌کند از قنداق بیرون بیاید، ممکن است به سادگی علاقه‌مند به خوابیدن با قنداق نباشد (نه همه نوزادان!) یا ممکن است برای قنداق کردن بیش از حد فعال باشد. در هر دو مورد، ایده خوبی است که یک قنداق جایگزین را امتحان کنید (مانند قنداقی که با نوار چسب یا زیپ بسته می‌شود) یا کلاً آن را کنار بگذارید، زیرا یک پتوی رها شده در حالی که کودک شما خواب است می‌تواند باعث خفگی شود. قنداق کردن برای نوزادان نارس به همان اندازه که برای نوزادان تسکین دهنده است می‌تواند آرامش بخش باشد. اما در نظر داشته باشید که دست‌های او را به جای صاف کردن در پهلو‌ها روی سینه‌اش در مقابلش به هم نزدیک کنید، که می‌تواند برای برخی از ناهنجاری‌ها راحت‌تر باشد. اگر درباره‌ی قنداق کردن کودک خود مطمئن نیستید، از متخصص اطفال کودک خود بپرسید. او می‌تواند مهارت‌های قنداق کردن شما را بررسی کند و اگر درست متوجه نشدید، نکات مفیدی را در اختیار شما قرار دهد. قنداق کردن بی خطر است؟ درست است که قنداق کردن کاملاً بدون خطر نیست، اما آکادمی اطفال آمریکا (AAP) می‌گوید قنداق کردن می‌تواند نوزاد شما را به چرت زدن بهتر تشویق کند به شرطی که به درستی انجام شود و مطابق با سایر دستورالعمل‌های خواب ایمن انجام شود. پتو‌هایی را که خیلی گشاد هستند یا در هنگام خواب باز می‌شوندرا اصلا انتخاب نکنید، چرا که می‌تواند صورت نوزاد را بپوشاند و احتمال خفگی را ایجاد کند. این خطر با این واقعیت تشدید می‌شود که نوزادان قنداق شده تمایل بیشتری به خواب راحت دارند؛ بنابراین اگر صورت آنها با پتو‌های قنداق پوشانده شود، ممکن است کمتر از خواب بیدار شوند و موقعیت خود را تغییر دهند. پتو‌های خیلی محکم، مخصوصاً در اطراف باسن کودک، گزینه‌های مناسبی برای قندان کردن نیستند. قنداق‌های محکم مانع از صاف شدن یا خم شدن پا‌های کودک شما می‌شود که می‌تواند به لگن، مفاصل و غضروف او آسیب برساند. برای تشویق رشد سالم لگن، پایین قنداق باید به اندازه‌ای شل باشد که پا‌های کودک شما به سمت بالا و بیرون خم شود، مانند نوزادی که بدون قنداق به پشت دراز می‌کشد. همچنین باید مطمئن شوید که قنداق به کودک شما اجازه می‌دهد پاهایش را به میل خود صاف و دراز کند. پیچاندن صحیح کودک، کودک شما را تشویق می‌کند تا راحت‌تر بخوابد و در عین حال به شما آرامش می‌دهد (تا بتوانید خودتان کمی بخوابید!)
چند نکته مهم ایمنی قنداق که باید به خاطر داشته باشید: به قنداق کودک دقت کنید: در بالای قنداق، باید بتوانید دو تا سه انگشت خود را بین پتو و سینه کودک خود قرار دهید. قسمت پایین قنداق باید به اندازه کافی شل باشد تا پا‌های کودک شما خم و باز بماند. همیشه کودک خود را به پشت بخوابانید: این امن‌ترین موقعیت برای نوزاد است، چه قنداق کنید یا نه. حتماً قسمت پایین پتو را نیز زیر نوزاد خود قرار دهید. کودک خود را خنک نگه دارید: قنداق کردن می‌تواند باعث گرمازدگی شود که می‌تواند خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را افزایش دهد. اتاق را در دمای راحت (بین ۶۸ تا ۷۲ درجه فارنهایت در تمام سال) نگه داریدو در مقابل میل به پیچیدن کودک در لایه‌های اضافی مقاومت کنید - یک جفت پیژامه و پتوی قنداقی احتمالاً برای راحتی او کافی است. عرق کردن، مو‌های مرطوب، گونه‌های برافروخته، جوش گرما و تنفس سریع همه نشانه‌های احتمالی هستند که نشان می‌دهد کودک شما ممکن است بیش از حد گرم شده باشد. بهعنوان یک قاعده کلی، یک لایه بیشتر از آنچه می‌پوشید به کودکتان بپوشید. برای خواب شبانه و چرت زدن قنداق کنید: قنداق کردن می‌تواند به کودک شما کمک کند تا در طول روز و شب راحت‌تر بخوابد. اگر ساعت‌ها او را در یک پتوی کوچک بوریتو در طول شب قرار دهید، کودک شما را عصبی می‌کند. آیا قنداق نکردن نوزاد تازه متولد شده اشکالی ندارد؟ بسیاری از والدین قسم می‌خورند که قنداق کردن برای آرام کردن نوزادشان کلیدی است. اما اگر به نظر می‌رسد کودک شما طرفدار آن نیست، ممکن است از خود بپرسید که آیا این کار کاملا ضروری است یا خیر. حقیقت این است که همه نوزادان قنداق کردن را دوست ندارند؛ بنابراین، اگر در هم پیچیده شدن کودک شما را بیشتر عصبانی می‌کند تا آرام، لازم نیست این کار را انجام دهید. با این حال، قبل از اینکه کاملاً تسلیم شوید، ممکن است بخواهید با برخی از جایگزین‌ها آزمایش کنید. اگر به نظر می‌رسد کودک شما می‌خواهد بازوهایش را بیرون بیاورد، سعی کنید بازو‌های او را بیرون از پتوی قنداق قرار دهید. آزادی اضافی ممکن است قنداق کردن را برای او جذاب‌تر کند. کوچولویی دارید که عاشق لگد زدن باشد؟ او ممکن است با قنداق نواری یا یک پیله زیپ‌دار یا هیبرید کیسه خواب و قنداق (که امکان حرکت بیشتر پا را فراهم می‌کند) راحت‌تر برخورد کند. ممکن است مجبور شوید چند قنداق مختلف را امتحان کنید تا بتوانید نمونه‌ای را که کودکتان بیشتر دوست دارد، بیابید -، اما وقتی این کار را انجام دادید، چند قنداق را تهیه کنید تا در صورت نشت پوشک یا تف کردن، وسایل اضافی در دسترس داشته باشید؛ و اگر به نظر می‌رسد هیچ کدام مناسب نیستند؟ با خیال راحت ادامه دهید. اگر کودک خود را دوست ندارد، نیازی نیست که او را مجبور کنید قنداق کند. چه زمانی قنداق کردن را متوقف کنیم؟ قنداق کردن می‌تواند یک حرکت هوشمندانه برای نوزادان باشد؛ اما برای نوزادان بزرگتر که می‌توانند پتو‌های خود را کنار بزنند، خطرناک است. بسته شدن می‌تواند در رشد سالم نوزادان بزرگتر نیز اختلال ایجاد کند، زیرا مانع از تمرین مهارت‌های حرکتی متناسب با سن آنها می‌شود. از چه سنی باید قنداق زدن را کنار بگذارید؟ زمانی که کوچولوی شما فعال‌تر شد و شروع به تلاش برای غلتیدن کرد، بهتر است آن را ترک کنید، که ممکن است از اوایل ۲ ماهگی و معمولاً در حدود ۳ یا ۴ ماهگی اتفاق می‌افتد. با این حال، حتی پس از اینکه کودک شما برای قنداق کردن بزرگ شده است، او هنوز برای خوابیدن با پتو بسیار کوچک است. برای اینکه او را راحت نگه دارید و در عین حال به دستورالعمل‌های خواب ایمن پایبند باشید، یک کیسه خواب کودک را امتحان کنید. این پتو‌های پوشیدنی لایه‌ای از گرما را اضافه می‌کنند و برخی از آنها دارای ویژگی‌هایی هستند که به نوزادان کمک می‌کند تا راحت‌تر از قنداق خود دور شوند. منبع: سلامت نیوز
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: سلامت
کودکان
قنداق
نوزاد
اگر به نظر می رسد
برای نوزادان
داشته باشید
کودک شما
کودک خود
کودک شما
برای نوزاد
کردن نوزاد
سمت پایین
قرار دهید
راحت تر
یک پتو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۱۱۰۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کودک از چه سنی می‌تواند ماست بخورد؟
نوزادان از شش ماهگی می‌توانند ماست را امتحان کنند.
به گزارش ایسنا، ماست، پروتئین و مواد مغذی ضروری مانند کلسیم برای ساخت استخوان‌ها و ماهیچه‌های قوی، «روی» برای حمایت از رشد و عملکرد سیستم ایمنی بدن و «ب ۱۲» برای رشد مغز و تولید گلبول‌های قرمز سالم را دارد. ماست، بافت لطیفی دارد و برای کسانی که برای اولین‌بار این ماده غذایی را تجربه می‌کنند به‌راحتی پذیرفته می‌شود.
ماست به دلیل فرآیند تخمیری که طی می‌کند، کیفیت خوبی دارد. بیشتر ماست‌ها با کشت‌های زنده و فعال تهیه می‌شوند، بنابراین پروبیوتیک‌ها (باکتری‌های خوب) را برای سلامت دستگاه گوارش فراهم می‌کنند.
در شش ماهگی، شیر مادر و در شرایط خاص شیر خشک همچنان منبع اصلی تغذیه کودک هستند و این در طول سال اول زندگی او نیز خواهد بود و سپس آماده می‌شوند تا از غذا‌های دیگری مانند ماست لذت ببرند. در شش ماه اول زندگی، شیر مادر یا شیر خشک غنی شده با آهن باید تنها منبع تغذیه کودک به حساب می‌آید.
بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت، ماست ساده، بهترین انتخاب برای کودک است، زیرا در عین حال سرشار از مواد مغذی و فاقد قند‌های افزوده است و می‌تواند پایه و اساس ماجراجویی طعم عالی بعدی کودک باشد.
افزودن میوه‌ها یا سبزیجات پوره شده به ماست ساده یک راه جذاب و مناسب برای معرفی طعم‌ها است؛ هلو یا موز پوره شده را برای یک تجربه شیرین با ماست مخلوط کنید. همچنین برای یک غذای خوش طعم، سیب زمینی شیرین پوره شده را با ماست مخلوط کنید. ماست را با منبع پروتئین دیگری مانند پوره مرغ یا لوبیا جفت کنید.
از ۱۲ تا ۲۳ ماهگی، کودک در حال رشد شما می‌تواند مصرف لبنیات را تا مجموع دو وعده در روز افزایش دهد. این می‌تواند ترکیبی از شیر گاو، ماست و پنیر باشد. با پزشک اطفال خود در مورد اینکه چه زمانی و چه مقدار غذا باید به کودک خود برای رشد و تکامل سالم معرفی کنید، مشورت کنید.
کانال عصر ایران در تلگرام
جاده کندوان یک طرفه شد